Het gebeurt lang niet elke dag, dat we helemaal naar Venezuela mogen om het over een nieuwe plaat te hebben. Nu mag dat dus wel en we reizen meer bepaald naar Maracaibo, de geboortestad van het broersduo dat schuilgaat achter de wat “groots” klinkende bandnaam. Alexis en Miguel Romero ogen een klein beetje excentriek en ze gedragen zich ook zo deze nieuwe plaat -voor zover ik kon achterhalen hun tweede, na het in eigen beheer uitgegeven “Caribe” van 2016-: geen scheen is te hard, geen heilig huisje te stevig of de heren gaan er mee aan de slag. Hun in stevige beats verpakte muziek is door en door in de folk van Venezuela geworteld en doordrongen van de jaren ’70-variant van funk en disco en wordt overgoten met heerlijke hoeveelheden trompet en percussie.

Dat alles, in combinatie met heel knap gefinetunede synthesizerklanken, leidt tot een hoogst aanstekelijke, ja zelfs licht ontvlambare plaat, die, als de weergoden en Corona ons gunstig gezind worden, gegarandeerd voor dé zomerhits van 2020 zal zorgen. Tenminste in die regio’s waar het geen schande is ongegeneerd uit de bol te gaan en knieën en heupen het werk te laten doen: dit is uitermate dansbare constructiemuziek van vandaag, die enkel om de juiste temperatuur en dito gezelschap vraagt om moeiteloos elke fuif tot een heus feestje uit te bouwen.

Met haar 37 minuten voor tien tracks is dit een eerder korte plaat, maar ik denk dat daar bewust voor gekozen is: als je dit hele traject al dansend wil afwerken, moet je wel over een goeie fysiek beschikken en het opmerkelijke aan de plaat is wel dat ze je geen keuze laat tussen dansen of niet-dansen: dit is dermate meeslepend, dat je zelfs zittend tijdens het uittikken van deze lijnen, de drang tot bewegen voelt opkomen. Onmogelijk hier niét iets mee te doen en het laat zich raden dat DJ-’s deze zomer uitgebreid naar deze heerlijke, complexloze plaat zullen grijpen om het zomerse publiek op verantwoorde wijze naar de dansvloer te lokken.

Oudjes als ik, van wie de stramme knoken niet altijd meer meewillen, maar de ogen nog wel prima werken, zullen op esthetisch verantwoorde wijze aan de kant kunnen blijven, terwijl ze die ogen volop de kost geven. Sensualiteit wordt komende zomer gemeengoed, zeker weten.

Luistertip: begin bij track 7, “Kujz”, neemt dat “Manduco”, dat u achter de bijgaande YouTube-link vindt en u gaat dan via “Cecilia” naar “Canto de Amor Jayeechi”, waarin gastzangeres Marielena Fernandez het hoge woord voert. Uw avond is sowieso geslaagd, al bent u niet eens halfweg. Ik krijg hier niet snel genoeg van en ik garandeer iedereen die luisteren wil, dezelfde fijne ervaring!

(Dani Heyvaert)